Zdalne nauczanie
Dzień dobry naszym „Motylkom” i ich Rodzicom
Przykro nam że nie możemy się z Wami spotkać, ale w świecie dorosłych zdarzają się czasem sytuacje niezależne od nich samych. Jednak się nie martwcie, niebawem znów się spotkamy.
Teraz chcemy Was zaprosić do nauki i zabawy.
Temat tygodnia: Jak przekazujemy informacje?
Cele: • zapoznanie z urządzeniami elektronicznymi dzięki którym możemy się komunikować,
- wzbogacenie słownika dziecka o słowa: „smartfon” i „smartwatch”,
- próby czytania prostych tekstów z wykorzystaniem obrazków,
- utrwalenie poznanych liter i cyfr,
- zwrócenie uwagi na bezpieczne korzystanie z urządzeń elektronicznych.
Istnieją różne sposoby przekazywania informacji: gesty, miny, obrazy, sygnały dymne i dźwiękowe (tam- -tamy, gwizdki, tuby, trąbki), gołębie pocztowe, rozmowy, listy, teksty (książka, gazeta, broszura, ulotka, folder reklamowy, wizytówka), telegraf, rozmowy telefoniczne, znaki np. drogowe, piktogramy, faks, komunikacja internetowa (poczta e-mail, strona internetowa…)
Jednak w obecnych czasach najchętniej przekazujemy informacje poprzez komputery, laptopy i oczywiście telefony- smartfony
- „Do czego służy telefon?” – ćwiczenie
Cel: zapoznanie dzieci z różnymi sposobami wykorzystania telefonu, kształcenie inwencji twórczej.
Dziecko określa na podstawie własnych doświadczeń, do czego może służyć telefon.
Mówi do czego samo wykorzystuje to urządzenie. Następnie rysuje na ekranie smartfonu zdjęcie (smartfon na rysunku), które zrobiło lub kadr z filmu przez siebie nagranego takim urządzeniem.
( załącznik 1.)
Informacja dla rodzica:
Częsta i długa zabawa telefonem jest szkodliwa dla oczu i mózgu rozwijającego się młodego człowieka. Takie urządzenia muszą być wykorzystywane wyłącznie pod kontrolą rodzica, a czas ich użytkowania powinien być ściśle określony. Taka informacja powinna być również przekazana dziecku.
- Zabawa „Liczymy wyrazy”.
Rodzic mówi zdania z czytanego tekstu, a dziecko układa tyle liczmanów, ile wyrazów jest w zdaniu.
To Ziemia, satelita i antena.
To smartfon, a to telefony.
To ekran, klawiatura i komputer.
To laptop, tablet i smartwatch.
- „List do Mikołaja”- rysowanie kredkami
Cele:
- zapoznanie dzieci z jednym ze sposobów przekazywania informacji – za pomocą listu,
- rozwijanie umiejętności niewerbalnego porozumiewania się, wyrażania swoich myśli i pragnień za pomocą plastycznych środków wyrazu,
- zwrócenie uwagi na to, iż w swoich pragnieniach posiadania różnych rzeczy np. zabawek należy pamiętać o innych. Nie należy kierować się chciwością,
- wdrażanie dzieci do estetycznego wykonania pracy.
Słuchanie opowiadania pt. „Kacper i Zofia” Doroty Kossakowskiej
W pewnej dalekiej krainie mieszkał Kacper wraz ze swoją żoną Zofią. Kacper codziennie chodził do lasu. Zbierał grzyby, jagody, czasami upolował zająca. Zofia zajmowała się pracami domowymi. Gotowała obiady, sprzątała i dbała o swój ogród, w którym rosły warzywa i kwitły kwiaty. Kacper i Zofia byli bardzo zgodnym małżeństwem. Nie byli zbyt bogaci, ale pomagali sobie, wspólnie pracowali i odpoczywali. Pewnego razu Kacper długo nie wracał do domu. Zofia zaczęła się niepokoić. - Co się mogło stać? – zastanawiała się. Kacper nigdy tak późno nie wracał. Kiedy wreszcie mąż wrócił do domu, Zofia odetchnęła z ulgą. - Martwiłam się o ciebie – powiedziała do męża. Gdzie byłeś? - To długa historia – powiedział Kacper. - Opowiadaj – powiedziała Zofia. - Tak jak zwykle chodziłem po lesie – zaczął swoją opowieść Kacper. - Aż tu nagle, usłyszałem czyjeś wołanie o pomoc. Najpierw myślałem, że to jakieś zwierzę, ale wołanie powtórzyło się. Wyruszyłem w kierunku miejsca, z którego dochodził głos. Kiedy dotarłem na miejsce okazało się, że to mała dziewczynka, która wpadła do głębokiej jamy. Nie mogła wydostać się z niej, a nikogo w pobliżu nie było. Pomogłem jej i odprowadziłem do domu. W domu czekała na nią zniecierpliwiona matka. Była wdzięczna za uratowanie córki i powiedziała coś dziwnego. - Co takiego powiedziała? – zainteresowała się Zofia. - Nie, to chyba jakieś żarty – powiedział Kacper. Nie wierzę w to co mówiła. - Mów wreszcie co ci powiedziała – ponaglała męża Zofia. - Dobrze, powiem ci. Ale i tak w to nie wierzę. Powiedziała, że jest wróżką i może spełnić każde moje życzenie. W ten sposób odwdzięczy się za uratowanie córki. - I o co ją poprosiłeś? – zapytała żona. - O nic – odpowiedział Kacper. Przecież wszystko mamy. Jesteśmy szczęśliwi i niczego nam nie brakuje. - Masz rację, jesteśmy szczęśliwi. Niczego nam nie brakuje – powiedziała Zofia. Ale po chwili zastanowienia powiedziała do męża: - Jak tak chwilę pomyślałam, to wydaje mi się, że mogłeś poprosić o nowe garnki. Te, w których gotuję długo nie wytrzymają – powiedziała Zofia. - Tak, chcę mieć nowe garnki. Jutro pójdziesz do wróżki i powiesz jej, żeby dała ci nowe garnki. Nie podobał się Kacprowi ten pomysł, ale postanowił spełnić życzenie żony. Następnego dnia odszukał dom wróżki i wyjaśnił w jakiej sprawie przychodzi. - Wróżka uśmiechnęła się i powiedziała, że z radością spełni jego prośbę. I tak Zofia miała piękne, nowe garnki. Cieszyła się z nich ogromnie. Po tygodniu Zofii przyszedł do głowy nowy pomysł. Zapragnęła, aby codziennie z rana przed jej domem leżały świeże warzywa, owoce, mięso, chleb i ciasto. Poszedł więc Kacper do wróżki i przedstawił prośbę żony. - Spełnię życzenie twojej żony – powiedziała wróżka. Możesz wracać spokojnie do domu. Od dzisiaj codziennie pod waszymi drzwiami będzie to o co prosisz. Zofia była bardzo zadowolona, ale jej radość nie trwała długo. Pomyślała, że trzeba odnowić kuchnię, zmienić dach, wstawić nowe okna… I tak Kacper chodził coraz częściej do wróżki i prosił o nowe rzeczy. Wróżka spełniała wszystkie jego prośby. Aż pewnego razu Zofia powiedziała do męża: - Idź do wróżki i powiedz jej żeby przyszła do mnie i zamieszkała w naszym ogrodzie. Muszę ją mieć blisko siebie. Jest tyle życzeń do spełnienia, a ty chodzisz coraz wolniej. Niech szybciej spełnia moje prośby. Kacper zasmucił się, próbował przekonać żonę, że to zły pomysł. Ale Zofia nie zmieniła swojej decyzji. Poszedł więc Kacper do wróżki i powiedział co wymyśliła jego żona. Wróżka zastanowiła się chwilę i powiedziała: - Długo spełniałam zachcianki twojej żony, ale tym razem dostanie to na co zasłużyła. Wracaj do domu i powiedz Zofii, że więcej się nie spotkamy. Kiedy Kacper wrócił do domu zobaczył płaczącą Zofię. Nie było pięknych garnków, nowych okien i tego wszystkiego co Zofia otrzymała od wróżki. - Wróżka powiedziała, że dostaniesz to na co zasłużyłaś – wyjaśnił Kacper. Może zbyt dużo chciałaś mieć? A przecież wokół nas są ludzie, którzy mają mniej od nas. Może o nich trzeba pomyśleć?
Rozmowa na temat opowiadania:
Kto mieszkał w dalekiej krainie?
- Co robił Kacper?
- Czym zajmowała się Zofia?
- Co się wydarzyło w lesie?
- Kogo uratował Kacper?
Kim była mama uratowanej dziewczynki i jak postanowiła odwdzięczyć się za uratowanie córki?
- Co powiedziała Zofia mężowi po wysłuchaniu jego opowieści?
- O co prosił Kacper wróżkę?
- Czy wróżka spełniła wszystkie życzenia Zofii?
- Co zobaczył Kacper po powrocie do domu od wróżki?
- Dlaczego wróżka nie chciała już spełniać życzeń Zofii?
- O kim należy zawsze pamiętać i dlaczego?
- Jaki był Kacper? (dobry, uczynny, pomagał innym, pracowity ….)
- Jaka była Zofia? (chciwa – wyjaśnienie pojęcia)
Informacje dla rodzica:
Chciwość najczęściej kojarzymy z pieniędzmi - w takim przypadku oznacza niezaspokojoną żądzę posiadania ich coraz to większej ilości. Kierowana chciwością osoba nie czuje się syta, nawet jeśli zarobi lub dostanie tyle, ile pragnęła. Jej apetyt rośnie w miarę jedzenia. Chciwość jest jak studnia bez dna. Doskonałym przykładem jest powyższa bajka pt. ”Kacper i Zofia”, która ma przestrzec dzieci przed uleganiem swojej zachłanności. Należy zwrócić dzieciom uwagę, iż nie można zbyt wiele chcieć mieć ponieważ wokół nas są ludzie, którzy mają mniej od nas. O nich też trzeba pomyśleć.
Po chwili zastanowienia, dziecko samodzielnie rysuje list do Mikołaja,
(Chętne dzieci mogą wspólnie z rodzicem napisać list . )
Wykonanie pracy przez dzieci :
- rysowanie, co chciałbym otrzymać od Mikołaja w prezencie ,
- wklejanie wizytówki lub kartki ze swoim imieniem na dole listu (napisane własnoręcznie),
- wspólne zaadresowanie listu,
- wpisanie nadawcy,
- naklejenie znaczka i wrzucenie do skrzynki pocztowej,
Powodzenia!
„Robimy selfie” zabawa ruchowa.
Dziecko porusza się w rytm dowolnej muzyki. Na przerwę, zatrzymuje się, unosi prawą dłoń przed siebie, tak jakby trzymało smartfon w ręku i robi selfie. Może przybierać przy tym różne pozy i miny. Rodzic może również zrobić zdjęcie całej rodzince i wyjaśnić dziecku, jaka jest różnica między selfie, a zdjęciem.