Temat: "Latające wynalazki"
1. Ćwiczymy motorykę małą:
2. Rozwiąż wiosenną krzyżówkę: Krzyżówka
Przebieg zajęć głównych:
- „Lot” – wysłuchanie opowiadania W. Widłaka jako zachęta i inspiracja do rozważań nt. zasad aerodynamiki.
– Czy wiecie, co jest potrzebne do latania? – zapytał Pan Kuleczka. Był ciepły poranek. Dzień niedawno się zaczął i jeszcze wszystko mogło się wydarzyć.– Jejku, pewnie, że wiemy! – zawołała kaczka Katastrofa, podskakując na łóżku. – Przecież już tyle razy sobie o tym mówiliśmy! I zrobiła fikołka. Z tego wszystkiego zapomniała powiedzieć, co jest potrzebne do latania.– No, skrzydła – wtrącił pies Pypeć. Wyglądał przez okno i próbował policzyć wszystkie ptaki, które siedziały na drzewie i ćwierkały radośnie. Za każdym razem, kiedy mu się już prawie udawało, któryś z ptaszków odlatywał albo przylatywały dwa inne i Pypeć musiał liczyć od nowa. Zaczynał być trochę zły.– Bzyk-Bzyk – zabzyczała mucha Bzyk-Bzyk, pokazując swoje niewielkie, ale nadzwyczaj skuteczne skrzydełka.– Skrzydła? Tak – potwierdził Pan Kuleczka. I dodał tajemniczo: – Ale niekoniecznie.– Jak to niekoniecznie?! – zawołała Katastrofa i ze zdumienia stanęła na głowie. Pypeć nagle pomyślał, że właściwie to wszystko jedno, ile ptaszków siedzi na drzewie. Zadowolony przestał wyglądać przez okno i powiedział:
– No tak, na przykład rakieta nie ma skrzydeł, a lata!– Rakieta! Zróbmy rakietę! Polecimy na Księżyc! – zawołała Katastrofa. Zeskoczyła z łóżka i zaczęła biegać w tę i z powrotem, szybko jak rakieta.Pan Kuleczka potarł czoło i powiedział trochę zakłopotany:– Hm, rzeczywiście chciałem, żebyśmy zrobili coś latającego. Ale...Wyszedł na chwilę z pokoju. Gdy wrócił, trzymał w ręku kilka cienkich długich drewienek i kolorowy papier.– Rakieta? Z tego? Niemożliwe! – wołała Katastrofa.– A ja wiem – ucieszył się Pypeć. – Zrobimy latawiec! I rzeczywiście. Zajęcie mieli aż do obiadu. Kleili, cięli i przywiązywali sznurek. Latawiec udał im się nad-spodziewanie dobrze.– Ale wielki! – powiedział Pypeć. – Chyba taki jak ja!– Ale ogon ma dłuższy! – zawołała zaraz Katastrofa. – I bardziej kolorowy niż twój! Katastrofa zaraz chciała puszczać latawiec w domu, ale Pan Kuleczka wytłumaczył, że latawiec, tak jak ptaki, potrzebuje więcej miejsca. Więc zaraz po obiedzie pojechali autobusem za miasto. Byli bardzo dumni. Wszyscy im się przyglądali. Nawet pan kierowca. Pan Kuleczka pokazał Katastrofie i Pypciowi, jak trzymać sznurek i w którą stronę trzeba biec. Najpierw trochę się kłócili, kto pierwszy będzie trzymał, a potem... Biegali i biegali, ale latawiec jakoś nie bardzo chciał wznieść się w powietrze. Nie pomogło nawet i to, że Bzyk-Bzyk latała koło niego i bzyczała po swojemu zachęcająco...– A mówiłam, żeby mu zrobić skrzydła! – powiedziała Katastrofa, zdyszana i zła. – Jakby miał skrzydła, to na pewno by poleciał.– A ja myślę, że on się boi – powiedział Pypeć. – Przecież ma polecieć pierwszy raz. Pogłaskał latawiec, coś do niego zaszeptał i pobiegł jeszcze raz, mocno trzymając sznurek. Latawiec zaszumiał ogonem i nagle zaczął się wznosić coraz wyżej i wyżej...– Hura! – zawołali wszyscy. A gdy wracali do domu na kolację, Katastrofa powiedziała:– To jednak można latać bez skrzydeł. A Pypeć dodał:– Tylko potrzebny jest ktoś, kto szybko biega i mocno trzyma sznurek!
Rodzic zachęca dzieci do rozmowy na temat zasad rządzących lataniem. Przykładowe pytania do rozmowy: Co jest potrzebne do latania? Jaki kształt jest optymalny dla obiektów latających? Czy potrzebny jest napęd? Wspólnie formułują hipotezy co do kształtu i budowy idealnego obiektu latającego. Wymieniają nazwy obiektów latających występujących w opowiadaniu oraz innych, znanych sobie.
- „Pojazd przyszłości” – zabawa konstrukcyjna, rozwijanie kreatywności przez konstruowanie pojazdów latających z surowców wtórnych oraz sprawdzanie ich możliwości lotu. Dzieci z pomocą rodzica budują pojazdy latające z dostępnych materiałów wtórnych. Mogą pracować indywidualnie, w parach lub małych zespołach w zależności od stopnia trudności wykonywanego projektu oraz umiejętności współpracy. Do budowania rakiet, śmigłowców, samolotów, latawców, spadochronów i innych dzieci mogą wykorzystać wszelkie dostępne materiały, w szczególności plastikowe butelki po napojach, pojemniki po jogurtach, pudełka po kosmetykach, folię bąbelkową, tekturę falistą. Powstałe konstrukcje latające należy wzmocnić taśmą klejącą na tyle trwale, by wytrzymały próby lotów.
Pomoce: surowce wtórne (plastikowe butelki, pojemniki po jogurtach, pudełka po kosmetykach, folia bąbelkowa, tektura), nożyczki, klej, taśma obustronnie klejąca, dziurkacz, zszywacz, sznurek
„Porozmawiaj z kosmitą” – zabawa słowna, próba tworzenia języka kosmitów przez dołączanie dodatkowych sylab w nagłosie lub w wygłosie wyrazów.
Rodzic przedstawia dziecku przybyszów z kosmosu z planety „Ra-re-ri-ro-ru”.
Wyjaśnia, że posługują się oni językiem podobnym do naszego z tą różnicą, że do każdego słowa dodają sylabę ra, re, ri, ro lub ru na początku lub na końcu każdego wypowiadanego słowa. Przedstawia przykład wymiany zdań między dwoma kosmitami:
– Tato-ra, gdzie-ra jest-ra mama-ra? (Tato, gdzie jest mama?) – ra-Mama ra-poszła ra-do ra-sklepu ra-na ra-zakupy. (Mama poszła do sklepu na zakupy.) – Czy-re Ania-re poszła-re razem-re z-re nią-re? (Czy Ania poszła razem z nią?) – re-Nie, re-Ania re-poszła re-na re-zajęcia re-sportowe re-do re-klubu. (Nie, Ania poszła na zajęcia sportowe do klubu.) – Kiedy-ri wróci-ri mama-ri? Kiedy-ri wróci-ri Ania-ri? Jestem-ri głodny-ri. (Kiedy wróci mama? Kiedy wróci Ania? Jestem głodny.) – ri-Już ri-wkrótce. ri-Na ri-razie ri-zjedz ri-jabłko. (Już wkrótce. Na razie zjedz jabłko.)
- „Pasażerowie na pokład” – zabawa matematyczna, doskonalenie umiejętności porównywania liczebności zbiorów, stosowanie określeń: o jeden mniej, o jeden więcej, tyle samo . Dziecko ma przed sobą rakietę wyciętą z kolorowego papieru. Dziecko ma dziesięć dowolnych liczmanów do odzwierciedlania liczby na zbiorach zastępczych. Rodzic mówi zdania matematyczne, a dziecko dokładają lub zabierają liczmany na rakietach w odpowiednim kolorze, np. Do niebieskiej rakiety wsiadło pięciu pasażerów. Do czerwonej rakiety wsiadł jeden pasażer więcej niż do niebieskiej. Gdzie jest więcej pasażerów?; Rakiety doleciały do planety – z każdej rakiety wysiało dwóch pasażerów... Ilu pasażerów zostało w niebieskiej rakiecie? Ilu pasażerów zostało w czerwonej rakiecie? W której rakiecie jest więcej pasażerów i o ile? Dzieci mogą współtworzyć zadania z treścią.
- „Obiekty latające” – zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem obrazków przedstawiających środki transportu, doskonalenie umiejętności klasyfikacji ze względu na różne kryteria. Dziecko dokonuje wstępnej klasyfikacji obrazków przedstawiających środki transportu na pojazdy lądowe, powietrzne i wodne, wykorzystując umowne kody symboliczne. Następnie rodzic proponuje zabawę w klasyfikowanie środków transportu powietrznego ze względu na różne kryteria: posiadające skrzydła lub śmigła, silnikowe lub wykorzystujące prądy po-wietrzne, poruszające się w atmosferze wokółziemskiej lub kosmiczne. Za każdym razem dziecko starają się omówić jak najwięcej cech pojazdów, dostrzegając elementy wspólne, różniące i indywidualne. Koniecznie powinny określić, czy dane pojazdy poruszają się wysoko czy nisko, szybko czy wolno.
Pomoce: obrazki przedstawiające środki transportu
- „Wysoko, wyżej, najwyżej” – zabawa zręcznościowa z elementami rzutu i chwytania, doskonalenie umiejętności stosowania przymiotników stopniujących odnoszących się do wysokości (wysoko, wyżej, najwyżej). Dziecko ugniata duże kulki z gazet. Następnie staje w parze z rodzicem naprzeciwko siebie. Rzucają do siebie na przemian kulki najpierw w dowolny sposób. Po rozgrzewce dziecko przystępuje do zabawy w rzuty na komendę. Starają się dostosować siłę rzutu do komend rodzica: Wysoko jak latawiec; Wyżej – jak samolot; Najwyżej – jak rakieta. Następnie to dzieci wydają komendy do rzutów. Podają inne nazwy pojazdów latających, dopasowując do nich przypuszczalne wysokości lotów.
Pomoce: stare gazety
- „Samoloty i helikoptery” – ćwiczenia w liczeniu, porównywanie liczebności zbiorów. Rodzic tworzy dwa zbiory – samolotów i śmigłowców. Każde dziecko ma przed sobą swój zestaw pasków do liczenia. Rodzic formułuje zdania matematyczne opowiadające o samolotach i helikopterach powodujące zmienianie się liczby elementów w każdym zbiorze np. Na lotnisku stało sześć samolotów i sześć helikopterów – dziecko odtwarza sytuację na zbiorach zastępczych (paskach), następnie porównują liczebność, przyporządkowują liczby i umieszczają znak równości; Dwa helikoptery ratownicze poleciały ratować turystów w górach... Po każdej zmianie odtwarza sytuację na paskach i przyporządkowuje odpowiednie liczby i znaki matematyczne. Po kilku działaniach rodzic pokazuje dzieciom same liczby z prośbą o ocenę, która jest większa. Dziecko układa odpowiednie paski. Na koniec dziecko porównuje liczebność zbiorów samolotów i helikopterów, wyszukują odpowiednie liczby znaki.
Pomoce: Paski do działań matematycznych, sylwety lub zabawki – samoloty i śmigłowce
- „Balonowa rakieta” – zabawy badawcze, badanie siły napędowej wydmuchu powietrza z balonu, wyciąganie wniosków z doświadczenia. Rodzic proponuje dziecku zbudowanie balonowej rakiety. W tym celu na rozciągniętych w sali (na wysokości ok. 1,2 metra nad podłogą, prostopadle do niej) 2–3 sznurkach umieszcza rozcięte słomki do napojów. Za pomocą mocnej taśmy mocuje do słomek balony, z wylotem w tę samą stronę. Rodzic demonstruje dzieciom sposób uruchamiania „rakiety” (wdmuchiwania powietrza do balonu) oraz zwraca uwagę na sposób poruszania się „pojazdu”, a także na kierunek i prędkość ruchu. Następnie pomaga dziecku, by nie dopuścić do jego uciekania z balonu. Na sygnał rodzica dziecko puszcza swój nadmuchany balon. Sprężone w balonie powietrze zaczyna się wydobywać i powoduje jego ruch w przeciwną stronę – tak jak w odrzutowcach i rakietach gorące gazy wydobywające się z tyłu popychają je naprzód. Dzieci próbują wyciągnąć wnioski z doświadczenia
.Pomoce: cienki sznurek lub linka, baloniki, słomki, mocna taśma klejąca, nożyczki
- „Kosmiczna podróż” – zabawa ruchowo-naśladowcza, wzbogacenie wiedzy na temat pojazdów podróżujących w kosmosie, rozwijanie wyobraźni i umiejętności odgrywania roli za pomocą różnych środków wyrazu. Rodzic umieszcza w widocznym miejscu niebieski karton imitujący przestrzeń kosmiczną. Do kartonu są przyczepione obrazki, zdjęcia pojazdów kosmicznych (odwrócone, dziecko będzie je odsłaniać podczas kolejnych etapów podróży). Podróż zaczyna się z kosmodromu – Centrum Lotów Kosmicznych na przylądku Canaveral – jest narysowany start i strzałki pokazują kolejne etapy. Dziecko, będąc w bazie kosmicznej, wciela się w role kosmonautów przygotowujących się do lotu – ćwiczy sprawność fizyczną, np. równowagę, oddech – rodzic inicjuje zadania do wykonania. Następnie odsłania pierwszy obrazek ukazujący wahadłowiec. Omawia z pomocą rodzica jego wygląd i sposób wynoszenia w przestrzeń kosmiczną. Naśladuje start rakiety, lot i po wejściu na orbitę Ziemi siadają i odsłania obrazek ukazujący orbitalną stację kosmiczną. Naśladują poruszanie się w stanie nieważkości. Ponownie siada, odsłaniając kolejny obrazek ukazujący sondę. Zadaniem kosmonauty jest wysłanie sondy, która będzie pomagała w prognozowaniu pogody na Ziemi. W tym celu dziecko naśladują robienie zdjęć i oglądają zdjęcia naszej planety z kosmosu. Ponownie siada i odsłaniają obrazek, na odwrocie którego jest list – zadanie. Opisana jest „misja marsjańska” polegająca na wysłaniu satelity w kierunku Marsa w celu pobrania próbek ziemi. Polscy naukowcy zbudowali specjalny łazik Magma 2 – pojazd, który zdalnie porusza się po planecie. Dziecko siada na dywanie kładzie przeszkody i stara się tak sterować samochodem, aby omijał przeszkody (w przypadku braku takiego pojazdu dzieci wciela się w rolę i pokonują trasę, np. slalomem). Po wykonaniu misji marsjańskiej dziecko ponownie siadają przed makietą. Odsłaniają obrazek ukazujący latający talerz – spotkanie z UFO i kosmitami. Rodzic inicjuje zabawę dramową, w której dziecko jest kosmitą, a Rodzic kosmonautą. Po wykonaniu zadań kosmonauci szczęśliwie wracają na Ziemię. Makieta może być wykorzystana jako gra planszowa do rozgrywania kostką – dzieci mogą z pomocą wyobraźni i posiadanej wiedzy tworzyć kolejne etapy podróży kosmicznej.
„Kraina literek” – rozpoznawanie małej i wielkiej litery „r”, analiza słuchowa wyrazów z głoską „r” oraz rozpoznawanie znaku graficznego wybranej głoski . Rodzic odczytuje nazwy obrazków : rakieta, rower, rekin (oraz wypowiada inne wyrazy, w których „r” pojawia się w nagłosie, śródgłosie lub w wygłosie wyrazu), wyraźnie akcentując głoskę „r”. Prosi o wskazanie głoski, która powtarza się w każdym wyrazie, oraz miejsca, gdzie występuje (na początku, na końcu, w środku wyrazu). Następnie prezentuje znak graficzny głoski – literę „r”. Dziecko z rodzicem wspólnie omawiają jej wygląd, porównują do znanych już liter, kreślą ją palcami w powietrzu. Rodzic prezentuje różne znane już dziecku literki.Za każdym razem rodzic prosi dziecko o podanie wyrazu zawierającego prezentowaną literę . Co jakiś czas prosi dziecko liczy, ile razy pojawiła się konkretna litera i która najczęściej. Na koniec dziecko zakreśla w literę „r” w prezentowanych przez rodzica wyrazach.
Pomoce: kartoniki z małymi i wielkimi literami „r”.